Termodyfuzyjne pokrycie cynkowe uzyskuje się w wyniku podgrzewania i wygrzewania przedmiotów obrabianych w atmosferze specjalnej mieszanki proszku cynkowego i dyfuzji cynku w głąb materiału. Temperatura procesu może wynosić od 360 do 470 °C. Dlatego też technologia cynkowania termodyfuzyjnego może być stosowana w odniesieniu do tych materiałów, które w tej temperaturze nie zmieniają swoich własności mechanicznych.
Proces bazuje na reakcji mieszanki specjalnego proszku cynkowego z żelazem, a celem procesu jest uzyskanie wysokiej odporności antykorozyjnej (do 1.500 godzin w komorze z mgłą solną, a nawet powyżej tej wartości) małych i średnich części stalowych, staliwnych i żeliwnych, pracujących głównie na wolnym powietrzu, w przemyśle i w atmosferze wody morskiej.
Uzyskana powierzchnia odwzorowuje dokładnie kształt przedmiotu przy całkowitym braku jakichkolwiek nierównomierności warstwy oraz przy braku narostów cynkowych, również w przypadku części o skomplikowanych kształtach, takich jak np. połączenia gwintowe.
Powierzchnia uzyskana w wyniku cynkowania termodyfuzyjnego charakteryzuje się bardzo dobrą odpornością na korozję. Główną zaletą, zdecydowanie odróżniającą technologię DISTEK od innych technologii cynkowania jest całkowity brak kruchości wodorowej. Zjawisko to przy technologii cynkowania termodyfuzyjnego DISTEK nie występuje. Zapewnia to 3- do 5-krotnie dłuższą odporność antykorozyjną niż ma to miejsce w przypadku cynkowania galwanicznego oraz 1,5- do 3-krotnie dłuższą niż w przypadku cynkowania ogniowego, co stanowi szczególną zaletę zwłaszcza w agresywnej atmosferze przemysłowej i morskiej.